Yazar: admin

Eğitim sistemi kişinin vicdan ve karakter gelişimini sağlamak adına insancıl bir felsefi temele ve içeriğe sahip midir? Başka bir anlatımla, sadece çoğunluğun görüşlerini değil, kendi görüşlerine bile, tümüyle katılmayan bağımsız ve özgür karakterli insanlar mı, yoksa sosyal köleler mi yetiştiriyoruz? Tek doğru yanıtlı testler gibi ahlâki doğruları da, içi boş, retorikler şeklinde aktarmak kişinin düşünsel ve duygusal gelişimine ne ölçüde katkı sağlayabilir? Özetle birine dansın kurallarını öğreterek onun iyi bir dansçı olmasını sağlayabilir misiniz?

Ya da şöyle diyelim nezaket kurallarını çok iyi bilen biri, gerçek yaşamında da yeterince nazik bir insan mı olur? Aynı durum futbol, yüzme ya da aklınıza gelen herhangi bir etkinlik için de geçerli olabilir. Demek ki futbolun kurallarını bilmekle iyi bir futbolcu olmak çoğu kez aynı anlama gelmeyebiliyor. Buna göre eğitim, her şeyden önce empatik, farkındalık, duyarlık, sevecenlik, nezaket, hoşgörü, anlayış ve sevgi gibi duygusal dönüşümleri kazandırma amacına dönük örüntülerden oluşmalıdır. Bu bağlamda hikaye insanların içinde yaşadıkları hayata ve kendilerine bakabilecekleri bir aynadır.

Gerçekte hikayenin insanoğ-lunun bütün bilgeliğini, örtülü ya da açık hastalıklarını yansıtan gizemli bir gücü vardır. Bu nedenle eğitim bir bakıma hikaye anlatma ve anlama sanatıdır. Bu kitap dünya edebiyatının en seçkin ve en unutulmaz bir dizi hikayesinin zamanın acımasız çarkları içinde yok olmasına yüreği dayanmayan insanların ortak çabalarının ürünüdür. Kitapta yer alan hikayeler, zaman zaman gözlerinizi yaşartacak, yüreğinizi burkacak, acı acı güldürecek ve düşündürecek niteliktedir.

Bu amaçla farklı ülke edebiyatlarından örnekler bulunması kadar farklı konu ve anlatım tarzlarına sahip hikayelere yer verilmesi için özen gösterilmiştir. Sevgi, erdem, hoşgörü, dostluk, aşk, onur, bilgelik, sadakat, vefa, şefkat gibi temalar üzerine kurulu hikayelerin öncelikle vicdan ve karakter eğitimi bağlamında katkı sağlayacağı umulmaktadır.

Eğitimcilerin yanı sıra, öğrencilerin ve anne babaların başucu kitabı olacak özellikler taşıyan ürünün, eğitim dünyasından hak ettiği karşılığı alması beklenmektedir. Kitapta yer alan bütün hikayeler sunulurken, kısaca yorumlanmış ve satır aralarını da okumasını bilen okuyucu için ipuçları verilmeye çalışılmıştır. Gerçi her kitabın iki yazarı olur; biri kaleme alan, biri de okuyan kişidir. Bu nedenle okuyucularımızın yapacağı özgün değerlendirmelerin, yaptığımız yorumlardan bağımsız olması ve bizi yeni ufuklara taşıması en büyük dileklerimizden birisidir.

Bu bağlamda kitabın her tür yorum, görüş ve önerilerinize içtenlikle açık olduğunu belirtmek isterim. Böylece yeni bir tarz ve biçim anlayışıyla sizlere sunulan bu kitap ve benzerlerinin geliştirilerek eğitim dünyamıza kazandırılması sürecine de katkı sağlamış oluruz. Başka bir anlatımla bu kitabın yazılma amacını tek bir cümleyle söylemek gerekirse, kendi hikayeleri olmayan ve hikaye kullanmayı bilmeyen bir eğitim sisteminin ruhsal, düşünsel ve duygusal açıdan olgunlaşmasının çok güç olduğu gerçeğine dikkat çekmektir.

Bu noktada hikayelerin yanı sıra eğitimcilerimizin kaleme alacakları anılar, örnek olaylar ve itiraflar eğitim dünyamızı daha da zenginleştirecektir.

Bu sözün bir bölümü herkes için doğrudur ancak bazı insanlar yaşadıklarına ilişkin kanıtlar bırakırlar geride ve onlar bu nedenle hiçbir zaman ölmezler… Onlar sevmeyi, sevilmeyi bilen insanlardır. Fiziksel yok oluşlarının ardından insanların belleklerinde ve yüreklerinde yaşamaya devam ederler. Yaşamın anlamını sevgide bulan bu insanlar gerçekte insanlaşma sürecinin doruğuna çıkmış kişilerdir.

Mantıksal olarak insanlar arasında dil, din, ırk, cinsiyet vb. değişkenler açısından hiçbir üstünlük söz konusu olamaz. İnsanlar arasında tek bir farktan söz edilebilir; bu fark kendini, insanları ve yaşamı sağlıklı bir biçimde sevebilme becerisi ile ilgilidir. Gerçekten bazı insanlar yaşamı bir armağan gibi algılayıp bütün güçleriyle hayata katılırken, diğerleri dünyayı güzelleştiren değerlere saldırmaya ve yaşamın içini boşaltmaya çalışırlar.

Oysa dünya bizim evimizdir ve yaşam hepimizindir. Bu kitap sevgiyi anlatmaktadır… Yalın, esprili, şiirsel bir dille… Sevgiyi, yaşamı ve onu var eden insanı… Sevgi adına yaşanan sevgisizlikleri ve yalancı sevdaları… İnsanı yok eden, onu bir “şey”e dönüştüren çağdaş popüler kültürü. Annebaba, çocuk sevgisinden, gerçek insan, din, Tanrı ve yurt sevgisine dek her şeyi. Yaşamını, sevginin ve insan olma gerçeğinin üzerinde düşünmek isteyenlere önerilir.

Başka bir anlatımla bu kitap mutluluğun ve sevginin reçetesini arayan insanlar için yazılmamıştır. Ayrıca sevginin bir reçetesi ya da formülü yoktur. Ancak yaşamımızı sevgiye adamalıyız çünkü eğitim sevgidir… Yaşamak ve sevmek, çocuksu bir duyarlılık ve masumiyetle yaşamak ve sevmektir. Hepsi bu kadar.

Özetle bu kitapta sevgi olabildiğince geniş bir felsefi ve psikolojik referans çerçevesi içinde anlatılmış ancak tanımlanmamıştır. Her kitabın iki yazarı olurmuş; biri yazar, diğeri okuyucu. Tanımlar (mutlaka gerekiyorsa) yaşamın içinde aranmalıdır. Ben yazar olarak sadece sevgiyi ve sevgi adına dayatılan sahte sevdaları yazdım ve bu bağlamda sevgiyi gölgeleyen ve yaşamı kirleten önyargıları…

Çünkü kendimi yaşama ve insanlara karşı borçlu hissediyorum. Bu kitabı bu gönül borcumun bir kısmını ödemek için yazdım. Sevgiyi ve yaşamı savunmak için… Sevgilerimle… Aralık 2009 Ayhan Aydın

Birçok akademisyen ve araştırmacının yeni ürünler verme sürecinde yararlandıkları bu eserin ayrıca gerçek bir sevgi mesleği olan öğretmenlerin el kitabı olma niteliğini sürdürmesi dileğiyle…

Sınıfta öğretim ortamı, zaman yönetimi, öğretimin planlanması ve değerlendirilmesi, davranış yönetimi, öğretmen-öğrenci ve öğretmen-veli iletişimi gibi özgün bölümler içeren kitap aynı zamanda ilginç ve düşündürücü örnek olaylarla zenginleştirilmiştir.

Bu güzel, acılı ve gizemli yolculuk, her zaman daha mutlu ve üretken bir varoluş biçimine ulaşmak amacıyla yapılır. Ancak yaşam yolcularının tümü, sevgi ve güvene, başka bir deyişle mutluluğa ulaşamazlar. Çünkü çoğu kez yaşam adına bize dayatılan dar görüşlülük, katı kuralcılık ve bencilliktir.

Kendi gerçeğimize ve özgün doğamıza yabancılaşmayı tanımlayan bu çürüme süreci, bizi yaşamaktan alıkoyar. Oysa yaşamak, hemen yanımızda masum bir çocuk gülüşü sadeliğiyle, bize göz kırpmaktadır. Fakat gerçekte çocuksu bir coşku içinde yaşanması gereken yaşamı zorlaştıran, yine insanın kendisidir. İnsan yaşamın en yüce değer olduğunu unutursa, varlığını “büyük davalara” adar.

Yaşamın kendisine adanmamış bir yaşam ise, asla gerçek bir yaşam olamaz. Kitabı yazarken bilimsel gerçekliği yer yer romansı yer yer şiirsi bir anlatıya dönüştürerek aktarmaya çalıştım. Ya da şöyle diyelim; yüreğimle yazdım, beynimle yazdım… Kendimi yazdım… Veya sizi, yani insanları…